Kru JOJO Talk

ที่ไม่ค่อยพิมพ์เรื่องการเมือง ไม่ได้เป็นกลางนะฮะ ทุกคนรู้ แฟนคลับรู้ ฉันด่ารัฐประหารมาโดยตลอด และในอดีตอาจจะมีบางคนคงเคยเจอผมไปคอมเมนต์เพื่อเถียงเรื่องการเมือง เมื่อก่อนผมด่าแหลก จนวันหนึ่งมันหมดคำด่าแล้วจริง ๆ ยุคนั้นมีแต่คนมองว่าผมเป็นผีบ้า หลายคนก็ unfriend unfollow ไป but I don't care ผมก็ยังคงด่าต่อ เชื่อสิ มันก็ต้องมีคนที่ตาสว่างตามบ้างล่ะ แต่ยุคนั้นเจอคนสร้างภาพเก่ง มันเลยไม่ง่าย ยิ่งเจอพวกออกมาขัดขวางการเลือกตั้ง ผมนี่สิ้นหวังจริง ๆ  ผมจึงเลือกที่จะถอยห่าง เพราะท้อใจ และเสียงของเรามันไม่ดังพอที่ใครจะเปลี่ยนแปลงสังคมได้ นั่นคือสิ่งที่ได้เรียนรู้ แต่เสียงของเรานั้นดังในพื้นที่ของเรานะ นั่นคือในห้องเรียน เพราะผมสอนอ่านและเขียนภาษาอังกฤษ ผมจึงสอดแทรกเรื่องของ การเคารพสิทธิผู้อื่น ความเท่าเทียม และ ความเป็นมนุษย์ผ่านเนื้อหาบทความ โดยที่ผมไม่ได้ยัดเยียดความคิดของผมเองแต่อย่างใดเลย ผมมีหน้าที่ตั้งคำถามเพื่อให้นักเรียนแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ไม่มีคำตอบไหนที่ผิดและถูก ขอแค่พวกคุณกล้าแสดงความเห็นของตัวเองออกมา แกรมม่าผมก็ไม่จับผิด มากไปกว่านั้นผมก็สอนให้พวกเขาตั้งคำถามกับสังคมนี้ มั

สำหรับหลายๆ นั้นอาจจะเป็นเรื่องปกตินะครับ แต่สำหรับครูโจโจ้แล้ว คลิปนี้เป็นคลิปแรกที่มียอดวิว 100k views หรือ 1 แสนวิว ของ Kru JOJO Talk Channel ใน YouTube (YT)  ที่มาที่ไปของ YT channel นี้เกิดจากความรักสบายของตนเอง ก่อนหน้านี้ครูโจโจ้รับสอนพิเศษเยอะมากครับ และทำต่อเนื่องมาหลายปี จนวันหนึ่งเงินเดือนจากงานประจำเราก็มาถึงจุดหนึ่งที่พอใจ (แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่พอครับ 55555) มันคงเป็นเพราะรับงานสอนพิเศษตั้งแต่เป็นนักศึกษาปีที่ 2 ด้วยกระมัง จนมาเป็นครูวิชาชีพ อายุเข้าเลขสามแล้ว ยังไม่เคยมีวันพักเสาร์ - อาทิตย์แบบเต็มวันอย่างคนอื่นเขาบ้าง เลยเริ่มเฟดตัวเองออกมา ยิ่งช่วงหลังๆ ก็มีตำแหน่งและภาระงานเพิ่มมากขึ้น จนแทบไม่สามารถรับงานสอนพิเศษได้เลย (+ ขี้เกียจด้วย 5555) แต่เราก็อยากแชร์เทคนิคดีๆ ให้กับนักเรียนนะ เลยเกิดไอเดียว่าจะบันทึกเทคนิคการสอนตัวเองลงใน YT ไว้ สบายดีออก ใครอยากเรียนก็จะบอกให้เข้าไปดู YT แทน นักเรียนไม่ต้องเสียงตังค์ แต่ครูยังได้เงินนะ อิอิ (แต่ความเป็นจริงมันไม่ได้ง่ายแบบที่คิดเลย) มากไปกว่านั้นก็เกิดความคิดที่อยากจะแชร์ให้กับเด็กที่ไม่มีโอกาสเรียนพิเศษในตัวเมือง หรือมีปัญหาเ

รีวิวปี 2020 ที่ผ่านไป เป็นปีแห่ง "จุดเปลี่ยน" ที่สำคัญ  แม้แต่ตัวเองก็ไม่คาดคิด ดั่งกับเพลง "Live & Learn" ของ กมลา ศุโกศล แต่ก็เพราะเป็นคนที่ "ชอบเสี่ยง" และ "ชอบท้าทาย"  มันเป็นการติดสินใจที่ "ถูก" หรือ "ผิด"  ซักวันก็จะได้คำตอบ ถ้าเราเลือกที่จะไม่เสี่ยงและปฏิเสธความท้าทาย จะถูกหรือผิดนั้น เราไม่มีทางรู้คำตอบเลย  ผมขอใช้พื้นที่นี้แชร์ข้อพระคัมภีร์ที่ทำให้ผมตัดสินใจ  จนนำไปสู่จุดเปลี่ยนของชีวิตในครั้งนี้นะครับ 1 โครินทร์ 2:9-11 -- ดังที่มีเขียนไว้แล้วว่า `สิ่งที่ตาไม่เห็น หูไม่ได้ยิน และไม่เคยได้เข้าไปในใจมนุษย์ คือสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับคนที่รักพระองค์' พระเจ้าได้ทรงสำแดงสิ่งเหล่านั้นแก่เราทางพระวิญญาณของพระองค์ เพราะว่าพระวิญญาณทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง แม้เป็นความล้ำลึกของพระเจ้า อันความคิดของมนุษย์นั้นไม่มีผู้ใดหยั่งรู้ได้ เว้นแต่จิตวิญญาณของมนุษย์ผู้นั้นเองฉันใด พระดำริของพระเจ้าก็ไม่มีใครหยั่งรู้ได้ เว้นแต่พระวิญญาณของพระเจ้าฉันนั้น"  เยเรมีย์ 29:11 -- พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะเรารู้แผนงานที่เร

คณะผู้บริหารสังกัดพันธกิจการศึกษา สภาคริสตจักรในประเทศไทย ได้มีโอกาสศึกษาดูงาน ณ บริษัทเอ็ม เค เรสโตรองต์ กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) เมื่อวันที่ 24 พ.ย. 2020 ที่ผ่านมา นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ exclusive มากๆ เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะสามารถเข้าไปศึกษาดูงานในองค์กรระดับสากลแบบนี้ได้ ยิ่งคนในวงการศึกษาระดับโรงเรียนแบบนี้ นับว่าเป็นประสบการ์ณที่หายากมากๆ ในชีวิตของครูคนหนึ่ง หรือแม้จะเป็นผู้อำนวยการก็ตาม ครูโจโจ้ก็ต้องขอขอบพระคุณสำหรับโอกาสในครั้งนี้ครับ คณะผู้บริหารภายใตัสังกัดพันธกิจการศึกษา สภาคริสตจักรในประเทศไทย ถ่ายรูปร่วมกันหน้า M-SENKO ซึ่งเป็นบริษัทโลจิสติกส์ในเครือของบริษัทเอ็มเค เรสโตรองต์ กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) สิ่งที่ครูโจโจ้ได้เรียนรู้ คือ ระบบที่มีมาตรฐาน การแก้ไขปัญหาขององค์กรอย่างต่อเนื่อง จากการเก็บสถิติ รายงานข้อมูล ความรักษาความลับขององค์กร อย่างเช่น สูตรน้ำจิ้ม ที่มีคนรู้เพียง 4 คนเท่านั้น แม้แต่ตำแหน่งสูงในบริษัทยังไม่รู้ว่าเป็นใครบ้าง นอกจากเจ้าของคนเดียวเท่านั้นที่รู้ ฯลฯ  และสำหรับสิ่งที่ชอบที่สุดจากการเรียนรู้ในครั้งนี่ คือ เครื่องมือเครื่องจักรหลายเครื่อง เกิดจากความ

  บทความนี้ครูโจโจ้จะมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อแชร์ประสบการณ์การสอบ Google Certified Educator Level 1 ในครั้งนี้กันครับ  อย่างแรก ครูโจโจ้ต้องขอขอบพระคุณ อ.อดิศักดิ์ มหาวรรณ หรือ ครูไก่ ที่มอบโค้ดเป็นคูปองส่วนลดในการสอบครั้งนี้ ซึ่งปกติการสอบครั้งนึงจะอยู่ที่ 10.00 $ จึงได้ใช้โอกาสนี้ทดลองสอบดู ถ้าสอบไม่ผ่านก็ไม่เป็นไร เพราะฟรี ถ้าสอบผ่านก็เป็นเรื่องที่ดี สุดท้ายครูโจโจ้ก็สามารถสอบผ่านได้สบายๆ ครับ การสอบครั้งนี้ครูโจโจ้ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เตรียมแค่เวลาว่างๆ อย่างเดียว พอหาเวลาเจอก็ Register ตามระบบเพื่อลงทะเบียนสอบ จากนั้นก็ลงมือปฏิบัติสอบเลย ซึ่งเวลาที่ Google กำหนดให้เราทำข้อสอบคือ 3 ชั่วโมง ตอนแรกก็ยังขำๆ ว่าให้เวลาเยอะอะไรขนาดนั้น แต่พอลงมือทำจริงๆ ก็ 2 ชั่วโมงกว่าๆ เกือบ 3 ชั่วโมงเลยครับ  ข้อสอบนั้นไม่มีอะไรมากครับ ถ้าเราใช้ G Suite for Education Apps ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็น Docs, Slides, Sheets, Forms, Drive, Google Classroom, Google Sites, Gmail เป็นต้น ก็ไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวใดๆ ทั้งสิ้น อย่างที่บอกครับ เตรียมแค่เวลาอย่างเดียว เพราะแรกๆ โจทย์จะเป็นคำถามให้เราเลือกต

อยากเล่าอะไรหน่อย เพราะภาพและความรู้สึกนั้นยังติดอยู่เลย เรื่องคือว่าเย็นวันนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหาร มันก็เป็นธรรมดาที่บางร้านเขาก็ให้เด็กขายพวงมาลัยเดินเข้ามาอ้อนวอนตามโต๊ะลูกค้า มันเป็นภาพที่ชินตาไปแล้ว และผมเองก็บอกปฏิเสธจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว  ซึ่งในวันนี้ก็เช่นกัน จริงๆ ก็เห็นเด็กคนหนึ่งถือพวงมาลัยมาแต่ไกลแล้วล่ะ เพราะเรานั่งใกล้กับประตู ก็ทำเป็นไม่เห็นซะ จากนั้นในขณะที่เรากำลังพูดคุยกันอยู่ ปลายสายตาก็มองเห็นเด็กตัวเล็กๆ หัวเกรียนๆ แบบสกินเฮเเดินเข้ามา พวกเราก็คุยกันต่อ ทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจ แต่แทนที่เด็กจะเดินจากไป ก็ยังยืนอยู่ข้างๆ ที่เห็นจากปลายสายตา ก็เลยตัดสินใจหันไปมองหน้าเพื่อส่งสัญญาณว่าเราไม่ซื้อ แต่พอเห็นหน้าที่เด็กคนนี้เมื่อโดนปฏิเสธ เป็นใบหน้าของเด็กผู้ชายตัวน้อยๆ ที่ผิดหวัง ปนกับหมดหวังกับการขายพวงมาลัยให้กับโต๊ะนี้ ใบหน้าและดวงตาที่สดใสมันค่อยๆ เจื่อนไป ยิ้มที่ตั้งใจและพยายามโน้มน้าวให้เราซื้อพวงมาลัย ก็กลายเป็นยิ้มที่ไม่เต็มใบหน้าเหมือนตอนแรก จนเห็นฟันบนซี่หน้าใหญ่ๆ และห่างจากกัน ก็น่าจะเป็นฟันแท้ที่เพิ่งขึ้นมาได้ซักระยะหนึ่งแล้ว ยิ้มที

ก่อนหน้าโน้น มันคือห้องแอร์ไม่กี่ที่ ใช้พักพิงสำหรับ นศ. มช. ในการอ่านหนังสือติวช่วงสอบ และในชีวิตเด็ก มช. ของผม เคยมานั่งแค่ครั้งเดียว เพราะหอสมุดใน มช. มีคนเต็มล้น เลยหาที่นั่งอ่านข้างนอกเย็นๆ เพื่อนก็ชวนมา เพราะไม่ไกล แต่ไม่ประทับใจ เพราะคนก็แห่มาเยอะไม่ต่างกัน จนเครื่องปรับอากาศทำงานได้ไม่ดีเลย เมื่อถึงวันหนึ่ง ในยุคที่รอบๆ มช มีร้านกาแฟแอร์เย็นฉ่ำมากมาย เอื้อต่อการทำงาน อ่านหนังสือ มีปลั๊กให้เสียบ บางร้านเปิดตลอด 24 ชม. การสั่งเครื่องดื่มแก้วนึงแล้วนั่งแช่ตลอดทั้งวัน ราคาของมันทำร้านอยู่ไหว จึงทำให้ช่วงค่ำๆ ที่ขับรถผ่านแถวนี้ก็ไม่ค่อยเห็นภาพ นศ. นั่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะในร้านโดนัทแบบเมื่อก่อนก็แทบไม่ค่อยเห็นเลย และมันก็ต้องถึงจุดๆ หนึ่ง ...

เห็นช่วงนี้หลายคนทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าผ่านเว็บต่างๆ ก็เลยลองทำดูบ้าง โดยคิดถึงอารมณ์ช่วงก่อนหน้านี้แล้วตอบแบบสอบถาม ผลออกมาว่าเป็นซึมเศร้าระดับปานกลาง ไม่แปลกใจเลยครับ ที่ไม่แปลกใจก็เพราะว่าตอนนี้ก็กำลังกินยารักษาโรคซึมเศร้าอยู่ครับ หมอบอกว่ามีอาการซึมเศร้าอยู่นิดหน่อย กินยาเพียงครึ่งเม็ด และตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นแล้วครับ เรื่องของเรื่องคือ มีช่วงหนึ่งที่ตื่นขึ้นมาแล้วมีคำถามกับตัวเองว่า "ตื่นมาทำไม? ตื่นมาเพื่อใช้ชีวิตเดิมๆ แบบนี้เพื่ออะไร? ถ้าไม่ตื่นล่ะจะไปไหน?" เป็นต้น ขอบอกไว้ก่อนว่าไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายนะ และไม่เคยคิดด้วย แต่ตื่นมาแล้วไม่มีความสุข ทั้งๆ ที่มันก็ไม่มีอะไรทุกข์เท่าไหร่ มันแค่รู้สึกเบื่อๆ และเรื่องน่าเบื่อที่เกิดขึ้นซ้ำๆ เข้ามาอีก หลังตื่นได้ซักพักก็พอมีสติก็รู้ตัวว่า "เอ่อ ช่วงนี้มีความคิดแปลกๆ เว้ย" เลยรอวันว่างๆ ที่จะเป็นโอกาสไปปรึกษาจิตแพทย์ซักหน่อย เมื่อได้วันว่าง ก็ตัดสินใจไปที่โรงพยาบาลสวนปรุง ใช่ครับ ไปสวนปรุง เดินดุ่มๆ ไปคนเดียวด้วย เพราะผมรู้  ว่าเรื่องนี้เป็นปัญหาของระบบประสาท ควรจะไปรพ.ที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้ไปเลย แล้วอยากจะหัก

ผมจะแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง ช่วงนี้มีกระแสสินค้าขายตรงบางยี่ห้อตรวจพบเจอสารเคมีที่เป็นอันตรายต่อผู้บริโภค ก็ต้องยอมรับว่าสินค้าตัวนี้มีกระแสพอสมควรแหล่ะครับ เพราะพ่อค้าแม่ค้าตัวแทนโพสสร้างกระแสแทบทุกวัน วันละ 3 เวลาเลยทีเดียว แต่เมื่อมีผู้ที่ออกมารายงานความบกพร่องที่เกิดขึ้น ตัวแทนก็กลับออกมาปกป้องด้วยท่าทีที่รุ่นแรงเลยทีเดียว แต่กรณีนี้ผมเข้าใจความรู้สึกครับ ผมเคยทำธุรกิจเครือข่ายมาก่อนแหล่ะ ทำได้ระดับหนึ่ง ผมเข้าใจดีว่าความรู้สึกตอนนั้นมันเป็นยังไง การที่เข้าอบรมหรือสัมมนา และ การที่อัพไลน์* พูดกรอกหูอยู่ตลอดว่าสินค้าของบริษัทตัวเองดีกว่าสินค้าที่มีอยู่ทั่วไปอย่างไร ทำให้คนที่หัดทำธุรกิจมือใหม่อย่างเรามีความเชื่อมั่น ทั้งสินค้า และ บริษัท (ในประเด็นสินค้าดีจริงไม่ดีจริงผมขอไม่พูดถึงเรื่องนี้ เพราะมันขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของผู้บริโภค) แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้ค้นพบหลังจากที่ถอนตัวออกมา ผมพอมีสติที่จะค้นหาข้อมูลต่างๆ อย่างเช่น อัพไลน์ระดับสูง ผมพบว่าบุคคลเหล่านี้เคยเป็นระดับท็อปๆ ของหลายบริษัทก่อนหน้าที่จะย้ายมา พบว่าบุคคลเหล่านี้ทำธุรกิจเครือข่ายและขายตรงเป็นมืออาชีพ เมื่อย้ายไปบริษ

ผมจะเล่าเรื่องความรัก ความจงรักภัคดี ที่พ่อของผมมีต่อพ่ออยู่หัว  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ในพระบรมโกศ พ่อผมรักในหลวงมาก  ท่านเป็นข้าราชการรับใช้แผ่นดินภายใต้สังกัดกรมทางหลวง จนเกษียณอายุข้าราชการ  และเสียชีวิตลงหลังจากนั้นเพียงหนึ่งเดือน ด้วยโรคมะเร็ง  ตั้งแต่ผมยังเด็ก เวลาที่มีงานจัดขึ้นเพื่อเทิดพระเกียรติที่ใด  พ่อก็จะพาพวกเราไปด้วยเสมอ  ถ้าหากว่าไม่ได้เดินทางไปไหน พ่อผมติดตามข่าวในพระราชสำนักทุกวันไม่เคยขาดแม้กระทั่งตอนที่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาล และจำได้ว่าแม่ต้องไปต่อคิวเพื่อซื้อเสื้อสีเหลืองให้พ่อในช่วงนั้นด้วย  พ่อผมไม่เคยบอกหรอกว่ารักในหลวงมากแค่ไหน แต่สิ่งที่ผมซึมซับมาจากการปฏิบัติของพ่อนั่นแหล่ะคือคำอธิบาย ครอบครัวเราได้เห็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นของพ่ออยู่หัวโดยเสมอมา   สำหรับส่วนตัวผมแล้ว ผมจบจากโรงเรียนนวมินทราชูทิศพายัพ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อเทิดพระเกียรติพ่ออยู่หัว ในภาคเหนือ (อดีตเคยใช้ชื่อภาษาอังกฤษว่า King's School)  โรงเรียนซึมซับพระมหากรุณาธิคุณมาโดยตลอด  ที่มา เพจ  โรงเรียนนวมินทราชูทิศ พายัพ จังหวัดเชียงใหม่ ผมเล่าควา

การที่ผมเป็น # นักศึกษาสะพายย่าม นั้นเป็นการลดความโอหังของคำว่า "นักศึกษามหาลัยชั้นนำ" ลงไป  ลดความจองหองที่ว่า "ฉันเรียนเอกภาษาอังกฤษ" ลงไป พูดง่ายๆ คือลด "ego" ของตัวเองลงไป  เพราะ # ฉันรักความเท่าเทียมกัน หลายๆ คนมักจะเข้าใจว่าผมเรียนเอกอื่นๆ เพราะผมไม่ได้ทำตัวหรูหรา ผมเริ่มต้นความเป็นนักศึกษาด้วยการ "ติดดิน" เช่น เดินไปเรียนหนังสือ จากหลัง ม. ไปหน้า ม. เหนื่อยแต่คุ้มที่ได้มองธรรมชาติไปรอบๆ (เพราะรถม่วงเต็มอยู่บ่อยๆ จึงเลือกที่จะเดินสะดวกกว่า ไม่ต้องรอ) อยู่หอพักนักศึกษา สภาพโทรมๆ เก่าๆ แต่อบอุ่น เต็มไปด้วยมิตรภาพ (และเรื่องผี) โน๊ตบุ๊คไม่มี เพราะมหาลัยมีคอมพิวเตอร์ซอฟแวร์ลิขสิทธิ์บริการที่ดีอยู่แล้ว ทำงาน ช่วยเหลือบุคลลากรในคณะ ได้ชั่วโมงละ 25 บาท เป็นการหาเงินก้อนน้อยๆ ครั้งแรกในชีวิต ออกค่าย เพราะไปเรียนรู้ทักษะความอดทน ในยามยากลำบาก  นอกจาก "ติดดิน" แล้วยัง "อู้กำเมืองแหลวเล๊ด" อีกต่างหาก ผมจึงมีเพื่อนจากหลายๆ สาขา ไม่ใช่แค่เฉพาะกลุ่มเพื่อนเมเจอร์ เพื่อนโรงเรียน หรือว่าเพื่อนจ

      Wish you have a good time, good heath,  good friends,  good love and good luck.              Your new and better life is up to your own design and decision. From Ongkarn Chomvisarutkul (Kru JOJO) ******************************** The abbreviation of ส.ค.ส is "ส่งความสุข" which means "sending the happiness".  We always write the words on the New Year Card.