#นักศึกษาสะพายย่าม


การที่ผมเป็น #นักศึกษาสะพายย่าม นั้นเป็นการลดความโอหังของคำว่า "นักศึกษามหาลัยชั้นนำ" ลงไป 
ลดความจองหองที่ว่า "ฉันเรียนเอกภาษาอังกฤษ" ลงไป พูดง่ายๆ คือลด "ego" ของตัวเองลงไป 

เพราะ #ฉันรักความเท่าเทียมกัน หลายๆ คนมักจะเข้าใจว่าผมเรียนเอกอื่นๆ
เพราะผมไม่ได้ทำตัวหรูหรา ผมเริ่มต้นความเป็นนักศึกษาด้วยการ "ติดดิน" เช่น

  • เดินไปเรียนหนังสือ จากหลัง ม. ไปหน้า ม. เหนื่อยแต่คุ้มที่ได้มองธรรมชาติไปรอบๆ(เพราะรถม่วงเต็มอยู่บ่อยๆ จึงเลือกที่จะเดินสะดวกกว่า ไม่ต้องรอ)
  • อยู่หอพักนักศึกษา สภาพโทรมๆ เก่าๆ แต่อบอุ่น เต็มไปด้วยมิตรภาพ (และเรื่องผี)
  • โน๊ตบุ๊คไม่มี เพราะมหาลัยมีคอมพิวเตอร์ซอฟแวร์ลิขสิทธิ์บริการที่ดีอยู่แล้ว
  • ทำงานช่วยเหลือบุคลลากรในคณะ ได้ชั่วโมงละ 25 บาท เป็นการหาเงินก้อนน้อยๆ ครั้งแรกในชีวิต
  • ออกค่าย เพราะไปเรียนรู้ทักษะความอดทน ในยามยากลำบาก 

นอกจาก "ติดดิน" แล้วยัง "อู้กำเมืองแหลวเล๊ด" อีกต่างหาก ผมจึงมีเพื่อนจากหลายๆ สาขา ไม่ใช่แค่เฉพาะกลุ่มเพื่อนเมเจอร์ เพื่อนโรงเรียน หรือว่าเพื่อนจังหวัดแค่นั้น ยังมีนักการภารโรง แม่บ้านแม่ค้า และชาวบ้านเวลาที่เราออกค่าย ที่ผมก็สนิทสนม

ไม่ได้วางมาดว่า "ฉันเป็นคนที่มีความรู้เหนือผู้ใด" เพราะคิดอยู่เสมอว่า "ฉันมันแค่นักศึกษาที่ก็มีความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกันกับคนอื่น หากฉันเรียนหนังสือเพื่อมาดูถูกคนที่ไม่มีโอกาสอย่างฉัน ฉันก็ไม่เหมาะที่จะถูกเรียกว่า ปัญญาชน"  

#คำคมโองการ 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Sport Day หรือ Sports Day?

Organizing : Topic, Supporting และ Concluding Sentences

Special Days in Thailand : วันหยุดของไทย ภาษาอังกฤษ