Kru JOJO Talk

  เนื่องในโอกาสวันเด็กแห่งชาติ 2024 วันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับเด็กๆ ทุกคน เพราะเป็นวันที่แสดงถึงความสำคัญของเด็กในการพัฒนาประเทศชาติในอนาคต ดังคำขวัญวันเด็กปี 2567 จากท่านนายกรัฐมนตรี เศรษฐา ทวีสิน นายกรัฐมนตรีคนที่ 30 ของประเทศไทยได้กล่าวไว้ว่า “มองโลกกว้าง คิดสร้างสรรค์ เคารพความแตกต่าง ร่วมกันสร้างประชาธิปไตย” ในนามของโรงเรียนเคนเน็ตแม็คเคนซี ขอแสดงความชื่นชมยินดีต่อเด็ก KMS ทุกคน ที่ได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน พัฒนาตนเอง และสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้กับสังคม  และมีความยินดีอย่างยิ่งที่ได้เห็นทุกคนทั้งครูและบุคลากรร่วมมือกันในการส่งเสริมและสนับสนุนการเรียนรู้ของเด็ก ๆ KMS ซึ่งเป็นประโยชน์ที่สำคัญต่ออนาคตของพวกเขา ซึ่งหมายถึงอนาคตของจังหวัดลำปาง และ ประเทศไทย เด็กๆ คือคนที่มีศักยภาพแห่งอนาคต จงมีความฝัน จงมีความคิดสร้างสรรค์ และจงมีความเคารพความแตกต่างของผู้อื่น เด็กๆ เป็นเสมือนเมล็ดพันธุ์ที่จะเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีประโยชน์ต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของโลกใบนี้ต่อไป  เรามาส่งเสริมให้เด็กๆ มีความรู้ มีความสามารถ และมีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม เรามาสนับสนุนให้เด็กๆ มีสิทธิเสรีภาพ มีความปลอดภ

  ชอบเรื่อง Shang-Chi นะ ตอนที่เข้าโรงไม่ได้มีโอกาสได้ดู หนังออกโรงซะก่อน ประกอบกับก่อนหน้านี้ได้ดูเรื่อง Eternals เลยเชื่อว่าต้องมีความเกี่ยวข้องกับจักรวาลใหม่ของ Marvel แน่ๆ เลยทำให้อยากดูขึ้นไปอีก ก็ไม่ผิดหวังครับ เพิ่งรู้ว่า เหลียงเฉาเหว่ย พูดภาษาอังกฤษได้ดีมากๆ อย่าง เฉินหลง นี่ยังพอรู้เพราะมีผลงานหนังตะวันตกหลายเรื่อง แต่เหลียงเฉาเหว่ยนี้เพิ่งรู้จริงๆ ตอนฉากที่แกรู้ความจริงและสำนึกผิดกับลูกนี่ทำเอาเกือบร้องไห้ละนะ แต่เพราะบรรยากาศที่บ้านรึปล่าวเลยไม่ร้อง 5555 ถ้าเป็นในโรงก็ไม่แน่ ฉากที่พระเอกซ้อมต่อสู่กับ มิเชล โหย่ว นี่ดึงบรรยากาศจากหนังเรื่อง Crouching Tiger, Hidden Dragon มาชัดๆ 55555 ชอบมากกกก ส่วนที่เคยเห็นคนโพสว่ามีสัตว์มหัศจรรย์เยอะกว่าในเรื่อง Fantastic Beasts อันนี้จริง 5555555  ในเรื่องมีกลิ่นอายของหนังฮ่องกงบู๊ล้างผลาญกับจีนกำลังภายในที่เราคุ้นเคยมาอยู่ในโลกของ Disney ท่ามกลางกระแสคนบางกลุ่มที่เหยียดเชื้อสายเอเชียในอเมริกา การที่ให้คนเอเชียเป็นหนึ่งในซุปเปอร์ฮีโร่ ที่เชื่อว่าวันหนึ่งก็จะมารวมกับแกงค์ Eternals แน่นอน ก็ทำให้รู้สึกดีนะ ในฐานะของคนเอเชียคนหนึ่งเหมือนกัน

  ในวันที่ผมต้องขับรถด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพื่อให้ไปทันการประชุมร่วมกับผู้ว่าราชการจังหวัด ผมทราบดีว่าการประชุมกับผู้ใหญ่ระดับจังหวัดระดับนั้น ควรจะวางแผนการเดินทางและเผื่อเวลาไว้ 30 นาที แต่ด้วยพันธะการส่งงานผ่าน LINE ที่ไม่ได้ง่ายเหมือนที่ทุกคนคิด ผมจึงมีเวลาไม่ถึง 20 นาที และเท่าที่ผมดูการคำนวนระยะเวลาในการเดินทางจากที่ปัจจุบันไปยังจุดมุ่งหมายผ่าน Google Maps ก็ใช้เวลาเพียง 14 นาที แต่ดันลืมไปว่าระบบของ Google ไม่ได้นับรวมเวลาที่ติดอยู่ที่สี่แยกไฟแดงด้วย พอถึงถนนใหญ่ผมจึงเหยียบคันเร่งให้ความเร็วมันเกินร้อย เพื่อจะทดแทนเวลาที่ติดอยู่สี่แยกไฟแดงให้มากที่สุด สุดท้าย ผมสาย 5 นาที จากที่นัดหมายประชุมไว้ 10.00 น. ผมไปถึงที่หมาย 10.05 น. ที่ช้านั้นเป็นเพราะต้องวนหาที่จอดรถ และต้องถอยเข้าถอยออกอยู่หลายรอบกว่าจะสามารถจอดชิดฟุตบาทโดยที่ไม่กินถนนที่รถผ่านได้ การจอดครั้งนี้รถผมได้แผลเพิ่มมาอีกหนึ่ง เพราะในจังหวะที่เลี้ยวให้ชิดขอบถนนที่มีรถขนาบข้างจนแทบไม่เหลือที่ให้ แต่ด้วยความพยายามกับความกดดันเรื่องเวลา ครึดดด ... คือเสียงที่ส่วนหน้าของรถขูดโดนขอบถนนเข้าให้ "ช่างมันเถอะวะ

  แทน ผู้ที่มีเป้าหมายจะไปเติบโตในต่างแดน ตอนแรกนั้นเขามุ่งมั่นที่จะไปประเทศจีน แต่เพราะอะไรถึงได้กลายมาเป็นประเทศออสเตรเลียแทน และขณะนี้เขาก็มีเป้าหมายที่จะได้สัญชาติที่นั่น แทนมี YouTube Channel ของตัวเองที่มีชื่อว่า @PaTI TaN  ซึ่งแชร์เรื่องราวการใช้ชีวิตที่ย้ายมาอยู่ที่ประเทศออสเตรเลียรวมถึงเทคนิคความรู้ต่าง ๆ ของการย้ายมาอยู่ที่นี่ ฝากติดตามกันด้วยนะครับ  ป.ล. คลิปนี้สัมภาษณ์เมื่อเดือน ก.ค. หลายเหตุการณ์ในคลิปอาจจะเปลี่ยนแปลงไป แต่สถานการณ์ในประเทศไทยยังคงเหมือนเดิม   Chapter 0:00 Introduction 1:26 จุดเริ่มต้นของการย้ายประเทศ 6:38 ทิ้งไว้กลางทาง 10:19 จาก 3 เดือนทำไมกลายเป็น 4 ปี 11:56 อุปสรรคทางภาษาอังกฤษ 13:54 ใช้บริการ Agency ไหม 14:45 วันแรกที่ไปถึง Australia 15:54 ห้องน้ำ 1 ห้องกับคนในบ้านอีก 8 คน 19:26 ความตั้งใจแรกที่ไปประเทศออสเตรเลีย 22:54 วีซ่านักท่องเที่ยวใกล้หมด ทำอย่างไรต่อ 28:27 เล่าเรื่องการเป็นนักเรียนและทำงานที่นั่น 32:25 รายได้จากการทำงาน 33:29 เพียงลงเรียนภาษาก็ได้วีซ่านักเรียนแล้ว 35:05 มาตรการเยียวยาจากรัฐบาลออสเตรเลีย 37:22 Diploma ลงเรียนอะไร 42:55 จัดการเว

ครูโจโจ้ไม่เข้าใจ ทำไมอาหารไทยถึงต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษ ทั้ง ๆ ที่เราทับศัพท์ไปเลยก็ได้  เป็นค่านิยมที่แปลกมาก เวลาที่เราไปร้านอาหารต่างๆ ในบ้านเรา เรามักจะเจอหลายร้านที่พยายามแปลเมนูอาหารไทยนั้น ๆ ให้เป็นภาษาอังกฤษ อย่างเช่น   ผัดกะเพรา เป็น Stir Fried Pork with Basil Leaves โอ้ยยย ... แปลทีละคำเลยทีเดียว ยิ่งกว่า Google Translate อีก แล้วจะบอกให้ว่ามันงงมากกว่าเดิมนะ บางทีก็กลายเป็นผิดเพี้ยนไปเลย (เหมือนภาพประกอบ) ลองคิดเล่น ๆ ว่าเราเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติดูสิ เมนูอาหารอะไรชื่อยาวมากกกก (มันควรจะใช้เป็นคำอธิบายอาหารมากกว่าชื่อเมนูอาหารนะ)  มันก็ไม่แปลก ที่ทำไมชาวต่างชาติถึงรู้จักแต่ Tom Yum Kung เพราะเมนูอาหารอื่น ๆ ของบ้านเราเขาไม่รู้จักเลย อาจจะเรียกไม่ถูก จำไม่ได้ชื่อยาวเกินไป ในทางกลับกัน เมื่อเราไปร้านอาหารชาติอื่น เอาแค่เฉพาะฝั่งเอเชียก็พอ สังเกตดูนะครับ เราเรียกชื่ออาหารบ้านเขาเป็นภาษาของเขาทั้งนั้น อย่างเช่น  อาหารญี่ปุ่น 🇯🇵 ก็มี ซูชิ(Sushi), ราเมน(Ramen), ซาชิมิ (Sashimi),  เกี๊ยวซ่า(Gyoza)  อาหารเวียดนาม 🇻🇳 บั๋นหมี่(Banh Mi), เฝอ(Pho)  อาหารจีน 🇨🇳 ติ่มซัม(Dim Sum)

อากาศร้อนในช่วงค่ำของวันที่ 1 กันยายน ปี ค.ศ. 1969 (พ.ศ. 2512) ในเขตพื้นที่ Berkshire รัฐ Massachusetts ประเทศสหรัฐอเมริกา เกิดเรื่องราวอันน่าประหลาดขึ้นในเขตพื้นที่อย่างเป็นวงกว้าง มีพยานหลายคนจากหลาย ๆ เมืองใน Berkshire ที่พบเห็นแสงสว่างจ้าแบบ ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน บางคนได้ใกล้ชิดกับลำแสงประหลาดนั้นกับประสบการณ์ที่คนในโลกนี้ไม่เคยได้สัมผัส พวกเขาเชื่อกันว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับ UFO และสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยกว่าโลกที่เราอยู่นี้แน่นอน Image by Comfreak from Pixabay  Jane Green เล่าว่าในวันนั้นเธอกำลังขับรถออกมาจากเมือง Stockbridge เพื่อกลับมาที่ Great Barrington กับเพื่อนของเธอ ระหว่างทางพวกเธอที่อยู่ในรถพบเห็นแสงสว่างประหลาด  เป็นแสงสว่างที่จ้ามาก จนเธอไม่สามารถขับรถไปต่อได้ จึงจอดรถเพื่อลงมาดู เธอยังเห็นมีรถคันอื่น ๆ ทำเช่นเดียวกันกับเธอ เนื่องจากเข้าใจว่าอาจจะมีอุบัติเหตุข้างหน้า เธอเองยังเข้าใจว่าเป็นไฟจากรถตำรวจหลายคันที่ส่องมา แต่เธอกลับมองเห็นวัตถุที่มีขนาดมหึมาลอยอยู่ ไม่มีเสียง และสามารถเคลื่อนไหวรวดเร็วภายในเสี้ยววินาที เธอเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ เพรา

คลิปประชุมผู้ปกครองแบบออนไลน์ในวันเสาร์ที่ผ่านมาครับ (ขอตัดมาเฉพาะช่วงตัวเอง) ผมอยากจะเล่าขั้นตอนในการจัดประชุมในครั้งนี้นะครับ อย่างแรก เราให้ครูประจำชั้นสร้างห้องประชุม Google Meet ของห้องตัวเองขึ้นมา เนื่องจากครูและผู้ปกครองเคยมีประสบการณ์ใช้ Google Meet ตอนที่ระบาดช่วงต้นๆ เทอม การจัดเตรียมจึงง่ายขึ้น ต่อมา ครูประจำชั้น share screen เพื่อเปิดคลิปผู้บริหารชี้แจง ที่ไม่พูดสดเพราะการที่ผู้ปกครองรวมกันเป็นร้อยในห้องเดียว แล้วแยกไปแต่ละห้องจะเสียเวลาและขั้นตอนจะยุ่งยากขึ้น จึงใช้วิธีนี้ โดยแผนแรก ให้ครูมีคลิปในเครื่องโน๊ตบุ๊ค แต่ปรากฏว่าบางห้องไม่ได้ยินเสียง จึงแก้ไขด้วยแผน 2 คือเปิด YouTube แล้วแชร์หน้าจอไป ปรากฏว่าดีกว่า (ตอนแรกก็กลัวคลิปค้างหากสัญญาณไม่ดี)  ช่วงต่อมาคือผู้ปกครองทำความรู้จักกัน และรู้จักกับครูประจำชั้นอย่างเป็นทางการด้วย มีโอกาสได้พูดคุย แนะนำ และซักถามต่าง ๆ ซึ่งระหว่างช่วงนั้นผู้บริหาร ทั้งผู้จัดการและผู้อำนวยการก็จะแวะเข้ามาที่ห้องประชุมร่วมกัน ด้วยการ Join ห้อง Google Meet เข้าไปแต่ละห้อง ห้องละไม่เกิน 5 นาที เพื่อทักทายผู้ปกครองและรับฟังปัญหา หากเกินเวลาก็จะให้ฝา

นับว่าเป็นวัฒนธรรมการใช้เทคโนโลยีในการทำงานที่แปลก สำหรับหลาย ๆ หน่วยงานในบ้านเราที่ใช้ LINE เป็นแอพในการทำงานเป็นหลัก ทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อการทำงานแต่อย่างใด    เนื่องจาก LINE เป็น application ที่ญี่ปุ่นซื้อมาจาก Naver Coperation ของเกาหลี ครูโจโจ้เคยถามเพื่อนครูที่เป็นชาวญี่ปุ่นหลายคน ไม่พบว่ามีใครใช้ LINE ในการทำงานครับ คนญี่ปุ่นจะใช้หลังจากเลิกงานเพื่อคุยกับเพื่อน นัดกันกินข้าว เรื่องส่วนตัวมากกว่า ครูโจโจ้เองก็พยายามให้องค์กรใช้ email ในการทำงานและหลีกเลี่ยงการใช้ LINE ให้มากที่สุด เพราะตัวแอพไม่มีประสิทธิภาพสำหรับการทำงานเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้นและมันทำให้การทำงานของตัวเราไม่ "Professional"  มากไปกว่านั้นครูโจโจ้อยาก ให้ LINE เป็นพื้นที่ส่วนตัว ตามวัตถุประสงค์ของมัน ใช้เพื่อคุยกับเพื่อน และ ครอบครัว ไม่อยากให้คนในองค์กรรู้สึกว่ามันคือแอพที่ใช้ทำงานครับ จริงอยู่ที่ก่อนหน้านี้ครูโจโจ้เคยเขียนบทความหัวข้อ "การใช้ LINE เพื่อการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ" แต่ก็ค้นพบว่า 1. ผู้ใช้ไม่มีทักษะและมารยาทในการใช้เทคโนโลยีเพื่อการทำงาน 2. แอพสามารถใช้ในการทำงานได้

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา อยู่ ๆ ครูโจโจ้ก็คิดถึงรายการสารคดีคนไทยที่ชื่นชอบมากตอนเด็ก ๆ จำเพลงเข้าสู่รายการได้ จำน้ำเสียงและสไตล์ของผู้ดำเนินรายการได้  และจำชื่อบริษัทได้ คือ Panorama  แต่จำชื่อรายการไม่ได้ซะงั้น ครูโจโจ้จึงค้นหาข้อมูลใน Google จึงทราบชื่อรายการคือ "ผจญภัยไร้พรมแดน" ซึ่งในยุคนั้นดำเนินรายการโดยคุณ วีระ นุตยกุล ที่ครูโจโจ้ชื่นชอบมาก ด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่เป็นมิตร แต่การไปเปิดโลกของคุณวีระนั้นเข้าถึงและลึกซึ้งกับชุมชน ทำให้เราได้ความรู้แบบลึก ๆ จนไปถึงแหล่งที่มีความเสี่ยง ซึ่งเป็นการนำเสอนมุมที่แปลกและแตกต่างสำหรับรายการสารคดีไทยในยุคนั้นเลยทีเดียว  แต่สำหรับคนรุ่นราวคราวเดียวกันกับเด็กชายโจโจ้ในยุคนั้นจะไม่ค่อยรู้จักกัน เพราะสมัยนั้นมีรายการท่องเที่ยวที่ดำเนินการโดยวัยรุ่นอยู่หลายรายการพอสมควร แต่ครูโจโจ้ไม่ค่อยชอบวิธีการนำเสนอที่ exaggerate (โอเวอร์) ของผู้ดำเนินรายการ บางครั้งก็ตะโกนโวยวาย ดูแล้วรู้สึกอึดอัด ส่วนรายการ "ส่องโลก" นั้นก็ใช้น้ำเสียงที่รู้สึกลี้ลับจนต้องลุ้นอยู่ตลอดเวลา 5555 (แต่ชอบมากตอนที่รายการนำเสนอเรื่องมนุษย์ต่างดาว) ที่ครูโจโ

ที่ไม่ค่อยพิมพ์เรื่องการเมือง ไม่ได้เป็นกลางนะฮะ ทุกคนรู้ แฟนคลับรู้ ฉันด่ารัฐประหารมาโดยตลอด และในอดีตอาจจะมีบางคนคงเคยเจอผมไปคอมเมนต์เพื่อเถียงเรื่องการเมือง เมื่อก่อนผมด่าแหลก จนวันหนึ่งมันหมดคำด่าแล้วจริง ๆ ยุคนั้นมีแต่คนมองว่าผมเป็นผีบ้า หลายคนก็ unfriend unfollow ไป but I don't care ผมก็ยังคงด่าต่อ เชื่อสิ มันก็ต้องมีคนที่ตาสว่างตามบ้างล่ะ แต่ยุคนั้นเจอคนสร้างภาพเก่ง มันเลยไม่ง่าย ยิ่งเจอพวกออกมาขัดขวางการเลือกตั้ง ผมนี่สิ้นหวังจริง ๆ  ผมจึงเลือกที่จะถอยห่าง เพราะท้อใจ และเสียงของเรามันไม่ดังพอที่ใครจะเปลี่ยนแปลงสังคมได้ นั่นคือสิ่งที่ได้เรียนรู้ แต่เสียงของเรานั้นดังในพื้นที่ของเรานะ นั่นคือในห้องเรียน เพราะผมสอนอ่านและเขียนภาษาอังกฤษ ผมจึงสอดแทรกเรื่องของ การเคารพสิทธิผู้อื่น ความเท่าเทียม และ ความเป็นมนุษย์ผ่านเนื้อหาบทความ โดยที่ผมไม่ได้ยัดเยียดความคิดของผมเองแต่อย่างใดเลย ผมมีหน้าที่ตั้งคำถามเพื่อให้นักเรียนแสดงความคิดเห็นของตัวเอง ไม่มีคำตอบไหนที่ผิดและถูก ขอแค่พวกคุณกล้าแสดงความเห็นของตัวเองออกมา แกรมม่าผมก็ไม่จับผิด มากไปกว่านั้นผมก็สอนให้พวกเขาตั้งคำถามกับสังคมนี้ มั

คุยกับลูกศิษย์ครับ เด็กดาราห้องนี้จะรู้ดีว่าครูโจโจกับนังอ้อมนี่มันเป็นคู่กัดกันตลอด แซะนั่น ด่านี่ แต่ก็ม่วน ตั้งแต่ตอน ม.5 ละ พอขึ้น ม.6 ก็ได้สอนพิเศษ ขนาดติด มช. แล้วก็ยังมาให้ติวอีก ถามไปถามมาเป็นคนแจ้ห่ม ลำปาง ถามไปถามมาอีก อ้าว เป็นลูกศิษย์ของป้าผมสมัยเรียนอยู่ที่ลำปางอีกด้วย ก็นับว่าโลกกลม ก็เลยพูดคุยกันเรื่องราวที่ไปอยู่อเมริกา ณ ตอนนี้ ยาวๆ ไปครับ เกือบ 2 ชั่วโมง 55555  เรื่องราวของอ้อมน่าสนใจ พอเกิดแรงบันดาลใจอยากไปเมืองนอกก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมา เริ่มจากธุรกิจเล็ก ๆ กับเพื่อน ทำงานเสริมช่วงเย็น เก็บเงิน ควบคู่ไปกับการรับผิดชอบเรื่องการเรียนด้วย ยอมใจการสู้ของอ้อมจริงๆ ครับ  อ้อมก็อยากแชร์เรื่องราวเพื่อให้เป็นกำลังใจกับใครหลายคนที่อยากจะมาใช้ชีวิตต่างประเทศ เพื่อที่จะบอกว่าต้องสู้ (รวมถึงบอกครูโจโจด้วย 5555) และตัวเธอเองก็มีแผนที่จะย้ายไปแคนาดาเร็วๆ นี้กับเพื่อนที่เรียนด้วยกันตอน ม.ปลาย ด้วยครับ คุยกันยาวๆ ไปกับ "อ้อม" ซึ่งปัจจุบันย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่สหรัฐอเมริกา และได้เปลี่ยนชื่อเป็น "Rose" แต่เส้นทางชีวิตของการดิ้นรนเพื่อได้ไปอยู่ต่างประเทศไม่ได

สำหรับหลายๆ นั้นอาจจะเป็นเรื่องปกตินะครับ แต่สำหรับครูโจโจ้แล้ว คลิปนี้เป็นคลิปแรกที่มียอดวิว 100k views หรือ 1 แสนวิว ของ Kru JOJO Talk Channel ใน YouTube (YT)  ที่มาที่ไปของ YT channel นี้เกิดจากความรักสบายของตนเอง ก่อนหน้านี้ครูโจโจ้รับสอนพิเศษเยอะมากครับ และทำต่อเนื่องมาหลายปี จนวันหนึ่งเงินเดือนจากงานประจำเราก็มาถึงจุดหนึ่งที่พอใจ (แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่พอครับ 55555) มันคงเป็นเพราะรับงานสอนพิเศษตั้งแต่เป็นนักศึกษาปีที่ 2 ด้วยกระมัง จนมาเป็นครูวิชาชีพ อายุเข้าเลขสามแล้ว ยังไม่เคยมีวันพักเสาร์ - อาทิตย์แบบเต็มวันอย่างคนอื่นเขาบ้าง เลยเริ่มเฟดตัวเองออกมา ยิ่งช่วงหลังๆ ก็มีตำแหน่งและภาระงานเพิ่มมากขึ้น จนแทบไม่สามารถรับงานสอนพิเศษได้เลย (+ ขี้เกียจด้วย 5555) แต่เราก็อยากแชร์เทคนิคดีๆ ให้กับนักเรียนนะ เลยเกิดไอเดียว่าจะบันทึกเทคนิคการสอนตัวเองลงใน YT ไว้ สบายดีออก ใครอยากเรียนก็จะบอกให้เข้าไปดู YT แทน นักเรียนไม่ต้องเสียงตังค์ แต่ครูยังได้เงินนะ อิอิ (แต่ความเป็นจริงมันไม่ได้ง่ายแบบที่คิดเลย) มากไปกว่านั้นก็เกิดความคิดที่อยากจะแชร์ให้กับเด็กที่ไม่มีโอกาสเรียนพิเศษในตัวเมือง หรือมีปัญหาเ

เป็นวันที่รู้สึกหดหู่ เศร้าใจ ผิดหวัง และ โกรธแค้น และหลาย ๆ อารมณ์ในวันเดียว เมื่อได้อ่านข่าวผู้เสียชีวิตกลางถนนเพราะโควิด-19 เพราะแค่ภายในวันเดียวนี้พบผู้เสียชีวิตกลางถนนถึง 3 ศพ แบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน รายแรกเสียชีวิตกลางถนน บริเวณตรอกบ้านพานถม ตรงข้ามวัดบวรนิเวศวิหาร ถนนสามเสน แขวงบ้านพานถม เขตพระนคร กรุงเทพฯ  สื่อโซเชียลได้รายงานเหตุการณ์ขึ้น  ซึ่งคุณลุงผู้โชคร้ายนอนเสียชีวิตกลางถนนร่วม 10 ชั่วโมงตั้งแต่เช้า กว่าจะมีเจ้าหน้าที่เข้าไปดำเนินการนำร่างผู้เสียชีวิตออกจากพื้นที่ ก็เป็นเวลา 4 ทุ่มแล้ว รายที่สองเป็นชาวระยอง เสียชีวิตกลางถนนบริเวณหน้าร้านศึกษาภัณฑ์ ถนนราชดำเนินกลาง เขตพระนคร กรุงเทพฯ และรายที่สามเสียชีวิตกลางถนนบริเวณหน้าห้างย่านพระราม 4 กรุงเทพฯ  ใครจะคิดว่าวันนี้จะมาถึง ก่อนหน้านี้ที่การแพร่ระบาดยังเป็นเรื่องใหม่ เราเคยเห็นข่าวจากประเทศจีนที่มีคนเสียชีวิตกลางถนน แต่สุดท้ายมีคนบอกว่านั่นเป็นภาพเก่าในยุคการแพร่ระบาดของซาร์ แต่ประเทศอินเดียนั้นยืนยันว่าตายกลางถนนเพราะโควิดจริง และต้องเผากันกลางถนนอีก ยังมีคนบางกลุ่มที่หลอกตัวเองว่าเรารับมือกับสถานการณ์ได้ บอกว่าประเทศไทย

สัมภาษณ์เพื่อนซึ่งเป็นคนไทยไม่กี่คนที่ทำงานอยู่ในบริษัท LinkedIn กับตำแหน่ง Senior Software Engineer เส้นทางที่ไปถึงความฝันกับการทำงานใน Silicon Valley, CA, USA แต่กว่าจะไปถึงนั้นต้องผ่านการตัดสินใจที่หนักแน่น การกล้าที่จะเดินออกจาก comfort zone ในแต่ละครั้ง และการสู้เพื่อฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ จนมาถึงวันนี้ได้ ครูโจโจ้เชื่อว่า Kru JOJO Talk คลิปนี้จะสร้างแรงบันดาลใจและแรงผลักดันให้กับใครหลาย ๆ คน ให้มีความเชื่อมั่นและมุ่งมั่น เราทุกคนสามารถทำได้และเป็นได้ทุกอย่างตามฝัน ณ ประเทศสหรัฐอเมริกาครับ รายละเอียดรับฟังได้จากคลิปได้เลยครับ  ครูโจโจ้ *************************************** 🧡 ฝากกดติดตามได้ที่ด้านบนของ  Blogger  www.krujojotalk.com  ด้วยนะครับ *************************************** ติดต่อ & ติดตามช่องทางอื่นๆ ได้ที่  💙Facebook  www.facebook.com/krujojotalk 💗YouTube  http://www.youtube.com/c/KruJOJOTalkchannel ✍สนใจเรียนภาษาอังกฤษ online ได้ที่  https://www.facebook.com/engkrujojo

Photo by cottonbro from Pexels ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จำนวนผู้ที่ติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 หรือ COVID 19 ก็ปรากฏจำนวนเพิ่มขึ้นทุกวัน สำหรับพื้นที่สีแดงนั้นขึ้นถึงหลักร้อยต่อวันเลยทีเดียว แต่จังหวัดที่ยังไม่เป็นพื้นที่สีแดงนั้นพบประมาณไม่กี่คน พอปรากฏหนึ่งคนก็เป็นเรื่องใหญ่ในวงกว้าง สร้างความหวาดผวาและความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก จนทำให้เราหลายคนขาดสติ เมื่อทางกระทรวงสาธารณสุขรายงาน timeline ของผู้ที่ติดเชื้อ เราก็จะเห็นคอมเมนต์ของประชาชนที่ด่าทอด้วยถ้อยคำที่ดุเดือด เช่น เห็นแก่ตัวบ้างล่ะ ง่าว(โง่)บ้างล่ะ  โอเค สำหรับเคสแรกๆ ที่มีคนลักลอบหนีออกมาจากชายแดนแล้วไม่กักตัว อันนี้สมควรโดนด่า กับอีกกรณีที่มีอาการป่วยแล้วแอบรักษาด้วยตัวเองทั้งที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยง แล้วยังไปไหนต่อไหนอีก ไม่ยอมหาหมอ จนอาการมันหนักขึ้นจึงยอมรับสารภาพ แต่ก็โกหกพัลวัน ปกปิด timeline ตัวเอง อันนี้ก็เห็นชอบว่าสมควรโดนด่า แต่ในกรณีหลังๆ คือ เขาใช้ชีวิตตามปรกติเพราะไม่ได้อยู่พื้นที่สีแดง ก็ใช้ชีวิตแบบเราๆ ไปนั่นโน่นนี่ อาการก็ยังไม่ปรากฏ เมื่อเขาเป็นไ้ข้ไม่สบาย เขาเกิดความสงสัยในตัวเอง เขาก็ไปหาหมอทันที พอผลออกมาเป็นบว

รีวิวปี 2020 ที่ผ่านไป เป็นปีแห่ง "จุดเปลี่ยน" ที่สำคัญ  แม้แต่ตัวเองก็ไม่คาดคิด ดั่งกับเพลง "Live & Learn" ของ กมลา ศุโกศล แต่ก็เพราะเป็นคนที่ "ชอบเสี่ยง" และ "ชอบท้าทาย"  มันเป็นการติดสินใจที่ "ถูก" หรือ "ผิด"  ซักวันก็จะได้คำตอบ ถ้าเราเลือกที่จะไม่เสี่ยงและปฏิเสธความท้าทาย จะถูกหรือผิดนั้น เราไม่มีทางรู้คำตอบเลย  ผมขอใช้พื้นที่นี้แชร์ข้อพระคัมภีร์ที่ทำให้ผมตัดสินใจ  จนนำไปสู่จุดเปลี่ยนของชีวิตในครั้งนี้นะครับ 1 โครินทร์ 2:9-11 -- ดังที่มีเขียนไว้แล้วว่า `สิ่งที่ตาไม่เห็น หูไม่ได้ยิน และไม่เคยได้เข้าไปในใจมนุษย์ คือสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับคนที่รักพระองค์' พระเจ้าได้ทรงสำแดงสิ่งเหล่านั้นแก่เราทางพระวิญญาณของพระองค์ เพราะว่าพระวิญญาณทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง แม้เป็นความล้ำลึกของพระเจ้า อันความคิดของมนุษย์นั้นไม่มีผู้ใดหยั่งรู้ได้ เว้นแต่จิตวิญญาณของมนุษย์ผู้นั้นเองฉันใด พระดำริของพระเจ้าก็ไม่มีใครหยั่งรู้ได้ เว้นแต่พระวิญญาณของพระเจ้าฉันนั้น"  เยเรมีย์ 29:11 -- พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะเรารู้แผนงานที่เร