Linkin Park คือแรงบันดาลใจการเรียนภาษาอังกฤษของครูโจโจ้

Linkin Park เป็นวงที่ชื่นชอบที่สุด ตั้งแต่สมัย ม.ต้น 

เป็นเทปคาสเซ็ทเพลงสากลเทปแรกที่ซื้อเก็บไว้ 

เป็นแรงบันดาลใจทำให้ชื่นชอบภาษาอังกฤษมากกว่าเดิม 

ที่พูดภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันชัดแบบนี้ก็เพราะเพลง "In The End" เป็นจุดเริ่มต้นเลยทีเดียว จะบอกว่าที่เป็นครูภาษาอังกฤษทุกวันนี้ได้ก็มีเพลงของ LP เป็นสิ่งที่จุดประกายก็ว่าได้ 

ตอนนั้นต้องกรอเทปกลับไปกลับมาเพื่อร้องให้ได้เหมือนกับเทป โดยดูเนื้อเพลงจากปกอัลบั้มเพลง กว่าจะเข้าใจการออกเสียงและร้องได้ชัดถูกต้อง หลังจากนั้นก็ได้ร่วมวงดนตรีกับเพื่อน ขึ้นร้องเพลงนี้ที่เวทีดนตรีของโรงเรียนอีกด้วย (ร้องท่อนแร๊พ) 

นั่นคือความพยายามที่อยากเอาชนะ ก้าวข้ามขีดจำกัดทักษะทางภาษาอังกฤษของตนเอง และทำให้การออกเสียงภาษาอังกฤษของครูโจโจ้เองชัดเจนขึ้น เป็นแรงพลักดันในการเรียนภาษาอังกฤษ

จากที่ชอบภาษาอังกฤษอยู่แล้ว ก็ยิ่งชื่นชอบและศึกษาค้นคว้ามากกว่าเดิม จนทำให้มีเป้าหมายเพื่อศึกษาต่อด้านเอกภาษาอังกฤษ

ทุกวันนี้ยังฟังเพลง LP เพื่อเป็นแรงบันดาลใจในการออกไปวิ่ง โดยเฉพาะอัลบั้ม Hybrid Theory  เกือบทุกเพลงนั้นทรงพลัง เวลาฟังเพลงเหล่านี้มันมีแรงให้ก้าวเดินต่อไป แม้จะเหนื่อยก็ตาม

ถึงจะผ่านมาหลายสิบปี แต่ทุกครั้งที่ฟังเพลงของ LP ก็จะทำให้ย้อนนึกถึงช่วงเวลาในอดีตสมัยที่เรียนอยู่ชั้นมัธยม ที่เต็มไปด้วยภาพแห่งความทรงจำ และถ้าเป็นช่วงหน้าหนาวในเดือนธันวาคม ก็ต้องฟังเพลง "My December" ทุกครั้ง ผ่านความรู้สึกอันหนาวเหน็บ

การจากไปของ Chester นั้นเป็นเรื่องที่น่าใจหายสำหรับผมอย่างแน่นอน เมื่อตื่นเช้ามาในวันนั้นพบกับข่าวร้ายบนฟีดหน้าจอมือถือ เพราะหวังอยู่เสมอว่าหากถ้า LP มาแสดงคอนเสิร์ตที่เมืองไทยอีกครั้ง ครั้งนี้จะไม่มีวันพลาด ถ้าซื้อตั๋วแบบ ringside ได้ก็จะซื้อ เพราะหาเงินเองได้แล้ว ล่าสุดก็มาแถวเอเชีย ก็ยิ่งหวังว่าใกล้เข้ามาที่เมืองไทยซักวัน สุดท้ายมีข่าวร้ายแบบนี้เสียก่อน

เมื่อรู้ว่า Chester เป็นโรคซึมเศร้า พอกลับมาฟังเพลง "Breaking The Habit" (https://youtu.be/v2H4l9RpkwM) กับ "Burn It Down" (https://youtu.be/dxytyRy-O1k) ก็เข้าใจความรู้สึกของเขาเลยทีเดียว แต่อย่างไรก็ตาม "In the end, it doesn't even matter" เสียงของ Chester ที่อยู่ในทุกเพลงของ Linkin Park ก็จะเป็นสิ่งที่ทำให้เราระลึกถึงเขาเสมอ และตลอดไป

R.I.P Chester Bennington

ป.ล. รูปโปสเตอร์นี้ติดที่บนประตูห้องนอนตั้งแต่เป็นเด็กมัธยม ทุกวันนี้ยังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง