Kru JOJO Talk

สิ่งที่เราจะต้องรู้ในแต่ละ Tense ประกอบด้วยหัวข้อดังต่อไปนี้ โครงสร้าง  การใช้ คำบอกเวลา (key words) โครงสร้างของ Present Simple (+) ประโยคบอกเล่า   S + V1 (-) ประโยคปฏิเสธ    S + Do + not + V infinitive (?) ประโยคคำถาม (WH) Do + S + V infinitive ? *หมายเหตุ Do = Verb to do ประกอบด้วย do และ does WH = คำถามแบบ Informative Question ประกอบด้วย Who, What, When, Where, Why, How V1 จะต้องผันตามประธาน ถ้าประธานเป็นเอกพจน์บุรุษที่ 3 คือ He/She/It เป็นต้น ด้วยการเติม -s, -es โดยมีหลักการณ์ดังนี้ ….. V. ส่วนมาก เติม -s เช่น work s cook s live s V. ลงท้ายด้วย -s, -sh, -ch, -x เติม -es เช่น pass es , finish es , teach es , mix es V. ลงท้ายด้วย -y ให้ ตัด -y ออก แล้วเติม -ies เช่น carry - carr ies , study - stud ies ยกเว้นว่าหน้า -y เป็นสระ (a/e/i/o/u) ให้เติม -s ได้เลย เช่น pl a y - pl a y s , enj o y - enj o y s ส่วน go, do ให้ เติม -es เป็น go es และ do es และ have เปลี่ยนเป็น has V infinitive จะไม่ผันตามประธาน หากประโย

อยากเล่าอะไรหน่อย เพราะภาพและความรู้สึกนั้นยังติดอยู่เลย เรื่องคือว่าเย็นวันนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหาร มันก็เป็นธรรมดาที่บางร้านเขาก็ให้เด็กขายพวงมาลัยเดินเข้ามาอ้อนวอนตามโต๊ะลูกค้า มันเป็นภาพที่ชินตาไปแล้ว และผมเองก็บอกปฏิเสธจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว  ซึ่งในวันนี้ก็เช่นกัน จริงๆ ก็เห็นเด็กคนหนึ่งถือพวงมาลัยมาแต่ไกลแล้วล่ะ เพราะเรานั่งใกล้กับประตู ก็ทำเป็นไม่เห็นซะ จากนั้นในขณะที่เรากำลังพูดคุยกันอยู่ ปลายสายตาก็มองเห็นเด็กตัวเล็กๆ หัวเกรียนๆ แบบสกินเฮเเดินเข้ามา พวกเราก็คุยกันต่อ ทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจ แต่แทนที่เด็กจะเดินจากไป ก็ยังยืนอยู่ข้างๆ ที่เห็นจากปลายสายตา ก็เลยตัดสินใจหันไปมองหน้าเพื่อส่งสัญญาณว่าเราไม่ซื้อ แต่พอเห็นหน้าที่เด็กคนนี้เมื่อโดนปฏิเสธ เป็นใบหน้าของเด็กผู้ชายตัวน้อยๆ ที่ผิดหวัง ปนกับหมดหวังกับการขายพวงมาลัยให้กับโต๊ะนี้ ใบหน้าและดวงตาที่สดใสมันค่อยๆ เจื่อนไป ยิ้มที่ตั้งใจและพยายามโน้มน้าวให้เราซื้อพวงมาลัย ก็กลายเป็นยิ้มที่ไม่เต็มใบหน้าเหมือนตอนแรก จนเห็นฟันบนซี่หน้าใหญ่ๆ และห่างจากกัน ก็น่าจะเป็นฟันแท้ที่เพิ่งขึ้นมาได้ซักระยะหนึ่งแล้ว ยิ้มที

เคยมั้ย? ที่เวลาเพื่อนส่งรูปมาทาง LINE แล้วแต่พอโหลดมา ภาพกลับไม่คมชัดเหมือนภาพต้นฉบับ เนื่องด้วยแอพพลิเคชั่นที่ใช้ในการแชทต่างๆ ส่วนมากต่างมีระบบที่ลดขนาดและคุณภาพของรูปภาพลงไป เพื่อความรวดเร็วในการส่งข้อมูล รวมถึง LINE ด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น LINE ก็มีตัวเลือกเสริม ถ้าหากผู้ใช้อยากจะส่งไฟล์รูปภาพขนาดใหญ่แบบ original หรือ รูปต้นฉบับ ทำยังไงนั้น ตามขั้นตอนนี้ได้เลยครับ 1. คลิกที่ไอคอนรูปภาพเพื่อเข้าไปส่งรูปภาพ 2. เลือกที่สัญลักษณ์สี่เหลี่ยมเพื่อทำการเลือกหลายรูปภาพ 3. จะเห็นมี ORIGINAL ปรากฏขึ้นมา อยู่ทางด้านล่างขวา ให้เลือกก่อนเลือกรูปภาพ 4. จากนั้นเลือกรูปภาพและส่ง จะเห็นได้ว่าขนาดไฟล์ของภาพนั้นมากขึ้น เพียงเท่านี้ก็สามารถส่งรูปภาพแบบต้นฉบับของกล่องที่ถ่ายได้แล้ว  ป.ล. แนะนำว่าหากส่งหลายๆ รูปก็ควรจะใช้ผ่าน Wifi ดีกว่านะครับ :) สามารถหาอ่านบทความอื่นๆ ที่เกี่ยวกับ LINE ได้โดยคลิกหัวข้อที่สนใจได้เลยครับ 1.  การสร้างกลุ่ม 2.  การใช้ Note เพื่อประกาศ 3.  การใช้ Album 4.  การสร้าง Shortcut กลุ่ม 5.  การแชร์กลุ่ม ครูโจโจ้

ด้วยความที่ชอบดูสารคดีเรื่อยเปื่อยใน Netflix ก็เลยได้ดูรายการ Somebody Feed Phil ซึ่งเป็นสารคดีท่องเที่ยวและกินอาหารในประเทศต่างๆ ดำเนินรายการโดย Philip Rosenthal ซึ่งเป็นนักเขียนชาวอเมริกัน โดย Ep. แรกก็เป็นของ Bangkok บ้านเรา ที่ไปทั้งตลาดน้ำ เยาวราช เจ๊ไฝ เอาเป็นว่าตั้งแต่ street food จนไปถึงระดับโรงแรมเลยทีเดียว และด้วยช่วงนี้ครูโจโจ้สอนเนื่อหาเรื่อง Finding Balance in Food พอดี ก็เลยเปิดให้นักเรียนดูส่วนหนึ่งของสารคดี เพื่อเป็นไอเดียในการเขียน free writing โดยเปิด English subtitle เพราะส่วนตัวคิดว่าการอ่าน subtitle ก็คือ reading ที่ดีอย่างหนึ่ง นักเรียนมีความสนใจมาก เพราะภาพที่นำเสนออกกมานั้นสวยงาม ได้อารมณ์ จนได้ยินเสียงนักเรียนซี้ดปากด้วยความหิวระหว่างดูสารดีกันบ่อยๆ พอถึงฉากที่มีเชฟเอียนออกมาเป็นแขกของรายการเพื่อพาพิธีกรไปเที่ยวตลาด นักเรียนก็ฮือฮากันเลยทีเดียว (เชฟเอียนเดี๋ยวนี้ดังในหมู่วัยรุ่นแล้วนะ) หมดคาบพอออกจากห้องมาก็มีบางกลุ่มพูดคุยวางแผนกันเพื่อจะไปเที่ยวกินอาหารแบบในสารคดีบ้าง สิ่งหนึ่งที่ทำให้เกิดความคิดว่าจริงๆ แล้วอาหารที่สารคดีนั้นนำเสนอเป็นเรื่องที่

#50ล้านปีของความรัก ชื่อน่าสนใจ เป็นหนังสือที่ได้ความรู้ทั้งวิชาประวัติศาสตร์ และ วิชาชีววิทยา โดยเฉพาะเรื่องของสมอง กับ ฮอร์โมน ได้อย่างอรรถรส ใครที่เบื่อๆ ตำราเรียนมาอ่านเล่มนี้เพิ่มเติมได้ อาจจะทำให้มีแรงฮึดตั้งใจเรียนเรื่องนี้เพิ่มขึ้นเลยทีเดียว อ่านเพลินๆ ครับ (สถิติส่วนตัว 8 ช.ม. จบเล่ม) ครูโจโจ้

รีวิวหนังสารคดีเรื่อง Childhood (Barndom) เป็นการนำเสนอชีวิตเด็กๆ ในโรงเรียนอนุบาลออโรร่า ประเทศนอร์เวย์ (เป็นหนังสารคดีของประเทศนอร์เวย์) ที่ใช้วิถีแบบวอลดอร์ฟในช่วงวัยก่อนเข้าโรงเรียน คือเรียนการใช้ชีวิตในป่า เข้าถึงรูปแบบของชีวิตจากธรรมชาติ ชอบแนวคิดที่บอกว่า "การเล่นเป็นหน้าที่ของพวกเขา" (สำหรับเด็ก 6 ขวบ) จะเห็นแนวการสอนของครู การรับฟัง การถามคำถาม ที่จะไม่ไปขัดขวางจินตาการของเด็กเลย และรวมถึงความยุติธรรมของครูเมื่อเด็กมาฟ้องนั่นโน่นนี่ พอเห็นพฤติกรรมเด็กๆ ตลอดทั้งเรื่อง ก็ทำให้ย้อนกลับมามอง เราลืมความรู้สึกถึงวัยเด็กของเราที่จินตนาการมันโลดเล่นมาก แค่เห็นผงกากเพชรตกแต่งในวัสดุบางอย่างมันก็รู้สึก "ว้าว" มากๆ แล้ว แต่เมื่อที่เราเติบโต เราอยู่ในโลกของความเป็นจริงมากขึ้น เวลาฟังเรื่องที่หลานของตัวเองเล่าเรื่องในจินตนาการของเขา บางครั้งผมอาจจะพยายามยัดเยียดความจริงตามมุมมองของวัยผมไป เรื่องนี้จึงทำให้ได้มุมมองของเด็กมากขึ้น สุดท้ายนี้ ผมเคยศึกษามาบ้างและชื่นชอบเกี่ยวกับโรงเรียนแบบวอลดอร์ฟ แต่ในขณะที่สังคมเป็นแบบทุนนิยม ผมคิดว่าแค่แบบวอลดอร์ฟเพียงอย่างเดียวอ

#ReadMeReadMyBook #Future #ปัญญาอนาคต ตั้งใจอ่าน วันเดียวก็จบเล่มแล้ว เป็นการเล่าเรื่องการเดินทางของ  ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา ผ่านประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงในสถานที่ต่างๆ จากแนวคิดของบุคคลสำคัญต่างๆ ทีี่สำคัญต่ออนาคตในยุคนั้น คือปัจจุบันในวันนี้ ได้อ่านคำคมที่สอดแทรก แนวคิดมุมมองของนักคิดนักปราชญ์ ท่านผู้นำ วงการธุรกิจ แฟชั่น การศึกษา และแนวคิดของคุณภิญโญเอง ต่อการอยู่ให้เป็น ในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงตลอดอย่างไร โดยมีภาพสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าไปศึกษาประกอบ พออ่านเล่มนี้จบ ก็อยากจะอ่านอีกเล่มของ #Future ก็คือ #Past ขึ้นมาเลยทีเดียว ครูโจโจ้